FilmFundi - for movie addicts - vir fliekvlooieArgief
Tuis /
Home
Briewe /
Letters
Kennisgewings /
Notices
Skakels /
Links
Boeke /
Books
Opiniestukke /
Essays
Onderhoude /
Interviews
Rubrieke /
Columns
Fiksie /
Fiction
Po?sie /
Poetry
Taaldebat /
Language debate
Film /
Film
Teater /
Theatre
Musiek /
Music
Resensies /
Reviews
Nuus /
News
Slypskole /
Workshops
Spesiale projekte /
Special projects
Opvoedkunde /
Education
Kos en Wyn /
Food and Wine
Artikels /
Features
Visueel /
Visual
Expatliteratuur /
Expat literature
Reis /
Travel
Geestelike literatuur /
Religious literature
IsiXhosa
IsiZulu
Nederlands /
Dutch
Gayliteratuur /
Gay literature
Hygliteratuur /
Erotic literature
Bieg /
Confess
Sport
In Memoriam
Wie is ons? /
More on LitNet
LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.
The 6223 is replica watches shop a very simple table, willow leaf replica watches pointer, small Rome digital scale, leaving a lot of rolex uk blanks to the dial, which is different from most tables' efforts to fake watches uk make full use of the dial space.

Brokeback Mountain

André Crous

Regisseur: Ang Lee
Draaiboek: Larry McMurtry en Diana Ossana
Looptyd: 134 min
Rolverdeling: Heath Ledger, Jake Gyllenhaal, Michelle Williams, Anne Hathaway

Hierdie film word op 10 Maart in Suid-Afrika vrygestel.

Verhoudings is vreeslik mooi en vreeslik hartseer.

Brokeback Mountain, Ang Lee se meesterlike visualisering van Annie Proulx se gelyknamige kortverhaal, bied ‘n blik op die intense, onbetwisbare liefde (hoewel die woord nooit in die film gebruik word nie) tussen twee cowboys.

Eendag in 1963 daag twee heeltemal verskillende jong mans op in Signal, ‘n piepklein dorpie in die staat Wyoming (in die VSA se weste) en doen aansoek om skape op te pas teen die hange van Brokeback Mountain.
Reeds in die eerste toneel probeer Jack Twist (vertolk deur Jake Gyllenhaal) en Ennis del Mar (Heath Ledger) oogkontak vermy, maar daar is iets wat krap. Daar is ‘n skaamte, maar duidelik een of ander onverklaarbare belangstelling.

Nie lank daarna nie kry ons die beste visuele idee in die hele film. Ek gaan nie verklap wat dit is nie; wanneer jy die film sien, kyk na die skoot waar Jack ‘n aartappel skil en sy bes probeer om nie agtertoe te kyk nie. Ang Lee se regie is eenvoudig uit die boonste rakke en dis op hierdie oomblik dat ons besef dat die film iets besonders gaan wees.

Een aand dryf alkohol, die lewe se groot disinhibeerder, latente gevoelens op ‘n spits en dan gebeur dit wat tot onlangs ondenkbaar (en onwettig) was in die meeste samelewings.

Wat volg, is jare se intimiteit, geheime, leuens en groot onsekerheid oor wat volgende gaan gebeur.

Dit is ‘n film hierdie waar jy die karakters kan sien dink, kan sien struwel. Heath Ledger se uitbeelding van ‘n introvert slaag met verrassende sterkte en insig. Ennis se uitspraak is soms baie onduidelik en moeilik om te verstaan – soos sy gevoelens en sy gedagtes, is die betekenis soms moeilik om te snap. Ennis is versigtig en kom dalk koud voor, maar hy is ‘n karakter wat vol seer is en ‘n hele paar keer links en regs kyk voor hy die straat oorsteek.

Jake Gyllenhaal se effens meer avontuurlustige karakter het egter ook emosionele diepte. Hy is die een wat homself voorstel, vir Ennis vra of hulle kan oorslaap in dieselfde kamp, dan een aand by hom in die tent kom inkruip. Hy is die een wat risiko’s neem.

Maar kyk hoe bang is hy om met Loreen (Anne Hathaway) te flirteer. Hy is uiterlik vol selfvertroue, maar sy vrou ry veel beter rodeo (‘n meer manlike eienskap) as hy en is sterk in die besigheidswêreld.

Die karakters word almal deur die draaiboek gerespekteer, en laat die kyker toe om dieselfde te doen.

Jack en Ennis praat oor die moontlikheid van saam huis opsit, maar die gemeenskap is ‘n onvergewende een en hierdie wens kan nie verwesenlik word nie. Wat die homofobe sal skok, is die menslikheid van die karakters, hul veelkantigheid. Hulle is doodnormale mense, niks beter of slegter nie. Wat baie kykers ook moontlik kan verras, is die tikkie homofobie wat Jack en Ennis self openbaar. Hulle ontdek dat daar iets binne-in hulle is wat hulle nie verwag het nie, en nou weet hulle nie hoe om verder te maak nie.

Hulle verskil in die manier waarop hulle hierdie gevoel hanteer. Ennis – en hiervoor is daar ‘n terugflits om sy vrese te verduidelik – hou al sy gevoelens binne. Sy emosionele isolasie affekteer egter almal rondom hom, insluitend Jack. Die liefde is nie net ‘n idee nie, dit is iets waaraan hy fisies ly: kyk wat met hom gebeur wanneer hy en Jack groet na hul eerste winter op Brokeback.

Jack raak eers na ‘n lang ruk werklik bewus van wat dit is wat hy voel. Wanneer hy die eerste keer van Ennis af wegry, sien hy hom net as ‘n figuur in sy truspieël. Die volgende keer wat hy alleen in sy kar ry, begin hy huil wanneer hy agterkom dat hy Ennis nodig het.

Die draaiboekskrywers ken die leuens wat vertel moet word aan geliefdes, die ewige gekyk oor jou skouer of jy nie dalk raakgesien word nie, die paranoia dat ander mense weet wat jy is en wat jy doen.

Daar word ook gekyk na albei karakters se pogings om hulself te vestig as sterk manlike figure. En dis nie altyd maklik nie. Jack se opstand teen sy skoonpa ontbloot heelwat van sy karakter.

Niks is maklik nie, en niks lyk maklik nie. Ennis se vrou hou haar frustrasie opgeprop omdat sy te bang is vir die waarheid, te bang om al die leidrade te volg. Jack se vrou is baie sterk, en ‘n finale telefoongesprek spreek van liefde en begrip vir die man wat soveel geheime het.

Die etiket wat om Brokeback Mountain se nek gehang word (om nie eens te praat van die woordspelings op die titel nie!) as ‘n gay-western pas nie mooi nie, omdat dit nie ‘n gay-film soos die meeste is nie en die twee cowboys aan die ander kant enige twee ouens op enige ander plek kon gewees het.

Die film is kragtig en na die vertoning sal die ontknoping nog by jou spook. Daar is geen pretensie nie. Wat Brokeback Mountain regkry, is om ‘n volledige film met ‘n homoseksuele verhouding te skep waar die emosies, die karakters en die omstandighede realisties, emosiewekkend en ingewikkeld is. En die hartseer kitaar op die klankbaan is die perfekte musikale metafoor vir die melancholie van die verhaal.




LitNet: 14 Maart 2006

Wil jy reageer op hierdie resensie? Stuur kommentaar na webvoet@litnet.co.za om die gesprek verder te voer op SêNet, ons interaktiewe meningsruimte.

boontoe


© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.